مورد علاقه ها 0

صدمات وارده به اسکت بدن مانند شکستگی ها و راه های درمان آن

شکستگی در ورزش

این نوع صدمه در ورزشکاران، به خصوص ورزشکاران ورزش های تماسی، مثل فوتبال، هندبال، هاکی، و در ورزش های فردی، مانند اسکی، ژیمناستیک و اسب سواری شایع است.
شکستگی، آسیب مهم و خطرناکی است زیرا در این حالت، نه تنها استخوان صدمه می بیند، بلکه نسوج نرم اطراف از قبیل تاندون ها، رباطها، عضلات، اعصاب، عروق و پوست نیز صدمه خواهد دید. شکستگی ممکن است در اثر ضربه مستقیم، مانند ضربه شدید به ساق و یا در اثر ضربه غیر مستقیم، مثلا هنگامی که پا به مانع برخورد کند و باعث شود که بدن به وضع نامناسبی پرتاب شود، به وجود آید.

انواع مختلف شکستگی

انواع مختلف شکستگی

انواع مختلف شکستگی، از چپ: عرضی، مایل، مارپیچی و خردشده

شکستگی ها را می توان به چهار دسته عرضی، مایل، مارپیچی، یا خرد شده تقسیم کرد. وقتی لبه استخوان شکسته از پوست بیرون بزند، شکستگی از نوع باز (مرکب)(open: compound) است. وقتی پوست سالم بماند، شکستگی بسته (ساده) (close: simple) نام دارد. در شکستگی باز خطر بروز عفونت وجود دارد و درمان خاصی را می طلبد. در صورتی که شکستگی به سطح مفصل مجاور راه پیدا کند، آن را شکستگی سطح مفصلی می نامند. شکستگی کنده شده نوعی از شکستگی است که در آن تکه ای از استخوان در حالی که به عضله یا لیگامان چسبیده است، از آن جدا می شود. شکستگی به طرق مختلفی جابه جا می شود از جمله: زاویه دار شدن، چرخیدن و کوتاه شدن. در درمان شکستگی ها سعی بر این است که دولبه شکسته دقيقا روبروی هم قرار بگیرند؛ با این کار اندازه عضو هم تغییری نمی کند.

محل آسیب و شکستگی

در ورزش های مختلف، نوع شکستگی متفاوت است؛ مثلا شکستگی پا در فوتبال، شکستگی ساعد در ژیمناستیک و شکستگی ترقوه در سوارکاران شایع تر است.

آسیب بافت همراه نرم

لبه های تیز استخوان شکسته به بافت نرم هم آسیب می رساند و هر چه ضربه شدیدتر باشد، این آسیب بیشتر است. این آسیب ها، خونریزی را افزایش می دهند و بهبودی را به تأخیر می اندازد و در واقع مشکلات آنها از خود شکستگی بیشتر است. در شکستگی آسیب اعصاب و عروق خونی بزرگ کمتر اتفاق می افتد، اما این عوارض در شکستگی های بازو درست در بالای آرنج و شکستگی های مچ شایع هستند.
انواع شکستگی

علایم و تشخیص  شکستگی

علایم زیر نشانه بروز شکستگی هستند
- تورم و کبودی پیشرونده، به علت آسیب به بافت نرم و عروق خونی کوچک
- درد و حساسیت در عضو آسیب دیده در اثر حرکت با افزایش فشار بر عضو
- تغییر شکل و غیرطبیعی شدن حرکت اندام آسیب دیده
گاهی شکستگی با هیچ یک از علایم فوق همراه نیست. این حالت در شکستگی های گردن استخوان ران یا بازو دیده می شود که در آن دو سر شکستگی به داخل هم می روند و باعث ثبات نسبی شکستگی می شوند.

درمان شکستگی

در صورت شک به شکستگی، ورزشکار با مربی باید:
- شکستگی باز را با دستمال تمیزی بپوشاند.
- اندام را با آتل بی حرکت کند.
- اندام آسیب دیده را بالا ببرد.
- فورا بیمار را برای عکسبرداری و درمان بیشتر به بیمارستان ببرد. در صورتی که وسایل بهداشتی مثل بانداژ یا آتل در دسترس نباشد، می توان از وسایل دم دست خود به جای آنها استفاده کرد. مهم نیست که اقدام ما ظاهر خوبی داشته باشد، مهم این است عضو را بی حرکت کنیم تا هم درد قطع شود و هم آسیب دیگری ایجاد نگردد. می توان دست آسیب دیده را به تنه و پای آسیب دیده را به پای دیگر بست. در بی حرکت کردن عضو بایستی مفاصل دو طرف شکستگی را نیز بی حرکت کرد. پزشک بایستی فورا هرگونه جابجایی را تصحیح کند تا خونریزی و درد قطع شود و خونرسانی به عضو بهبود یابد.
- در صورت عدم جابجایی قطعات شکسته، گچ گیری عضو کافی است. در بسیاری از شکستگی ها، درمان سرپایی و آغاز زودهنگام حرکات باعث می شود فرد زودتر به ورزش و تمرین های خود بازگردد. برای این کار می توان از بریس ها، وسایل ارتوپدی خاص، و در بعضی موارد، از بی حرکت کردن عضو از خارج کمک گرفت.
- در صورت جابه جایی قطعات شکسته، باید قطعات شکسته را از طریق باز (جراحی) یا بسته (جانداختن کنار هم قرار داد. در جراحی با استفاده از وسایل مختلف، قطعات شکسته را به هم وصل می کنند و معمولا پس از آن از گچ استفاده می نمایند. در موارد جراحی و تثبیت شکستگی با استفاده از وسایل داخلی، گچ را معمولا می توان زودتر برداشت و حتی گاهی اوقات می توان از گچ نیز استفاده نکرد.
برخوردهای خشن پیامدهای ناگواری دارند. در این شکل ضربه به حدی شدید است که هر دو استخوان مچ پا شکسته می شوند. البته این بازیکن بعد از یک سال با بهبودی کامل به فوتبال خود ادامه داد.

شکستگی استخوان

مراقبت های بعدی شکستگی

فعالیتهای عضلانی بایستی در تمام اعضای سالم صورت بگیرد تا سلامت بدن و عضلات حفظ شود. عضلات درون گچ را می توان به صورت ایزومتریک نرمش داد. گاهی اوقات گچ تحرک دارد (بریس گچی) که در این صورت می توان فعالیتهای دینامیک را از سرگرفت. 

مدت زمان لازم برای ماندن عضو در گچ به محل و شدت آسیب و میزان بهبودی آن بستگی دارد. مثلا" شکستگی مچ ۶-۴ هفته به گچ گیری نیاز دارد در حالی که اندام تحتانی شکسته باید حدود ۳ ماه در گچ بماند. پس از برداشتن گچ، تقریبا همین مقدار زمان برای توانبخشی نیاز است.



 
مشاوره رایگان طب سنتی

مشاوره رایگان

جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.


1423
0
 
3
دیدگاه ها