در حال بارگزاری
تازه وارد هستید؟
برای تکمیل عملیات خود ثبت نام کنید
برای عضویت در سایت شماره همراه خود را وارد نمایید تا رمز عبور برای شما ارسال شود.
عضو هستید؟
برای تکمیل عملیات خود وارد شوید
فراموشی رمز عبور
این نوع صدمه در ورزشکاران، به خصوص ورزشکاران ورزش های تماسی، مثل فوتبال، هندبال، هاکی، و در ورزش های فردی، مانند اسکی، ژیمناستیک و اسب سواری شایع است. شکستگی، آسیب مهم و خطرناکی است زیرا در این حالت، نه تنها استخوان صدمه می بیند، بلکه نسوج نرم اطراف از قبیل تاندون ها، رباطها، عضلات، اعصاب، عروق و پوست نیز صدمه خواهد دید. شکستگی ممکن است در اثر ضربه مستقیم، مانند ضربه شدید به ساق و یا در اثر ضربه غیر مستقیم، مثلا هنگامی که پا به مانع برخورد کند و باعث شود که بدن به وضع نامناسبی پرتاب شود، به وجود آید.
علایم زیر نشانه بروز شکستگی هستند - تورم و کبودی پیشرونده، به علت آسیب به بافت نرم و عروق خونی کوچک - درد و حساسیت در عضو آسیب دیده در اثر حرکت با افزایش فشار بر عضو - تغییر شکل و غیرطبیعی شدن حرکت اندام آسیب دیده گاهی شکستگی با هیچ یک از علایم فوق همراه نیست. این حالت در شکستگی های گردن استخوان ران یا بازو دیده می شود که در آن دو سر شکستگی به داخل هم می روند و باعث ثبات نسبی شکستگی می شوند.
در صورت شک به شکستگی، ورزشکار با مربی باید: - شکستگی باز را با دستمال تمیزی بپوشاند. - اندام را با آتل بی حرکت کند. - اندام آسیب دیده را بالا ببرد. - فورا بیمار را برای عکسبرداری و درمان بیشتر به بیمارستان ببرد. در صورتی که وسایل بهداشتی مثل بانداژ یا آتل در دسترس نباشد، می توان از وسایل دم دست خود به جای آنها استفاده کرد. مهم نیست که اقدام ما ظاهر خوبی داشته باشد، مهم این است عضو را بی حرکت کنیم تا هم درد قطع شود و هم آسیب دیگری ایجاد نگردد. می توان دست آسیب دیده را به تنه و پای آسیب دیده را به پای دیگر بست. در بی حرکت کردن عضو بایستی مفاصل دو طرف شکستگی را نیز بی حرکت کرد. پزشک بایستی فورا هرگونه جابجایی را تصحیح کند تا خونریزی و درد قطع شود و خونرسانی به عضو بهبود یابد. - در صورت عدم جابجایی قطعات شکسته، گچ گیری عضو کافی است. در بسیاری از شکستگی ها، درمان سرپایی و آغاز زودهنگام حرکات باعث می شود فرد زودتر به ورزش و تمرین های خود بازگردد. برای این کار می توان از بریس ها، وسایل ارتوپدی خاص، و در بعضی موارد، از بی حرکت کردن عضو از خارج کمک گرفت. - در صورت جابه جایی قطعات شکسته، باید قطعات شکسته را از طریق باز (جراحی) یا بسته (جانداختن کنار هم قرار داد. در جراحی با استفاده از وسایل مختلف، قطعات شکسته را به هم وصل می کنند و معمولا پس از آن از گچ استفاده می نمایند. در موارد جراحی و تثبیت شکستگی با استفاده از وسایل داخلی، گچ را معمولا می توان زودتر برداشت و حتی گاهی اوقات می توان از گچ نیز استفاده نکرد. برخوردهای خشن پیامدهای ناگواری دارند. در این شکل ضربه به حدی شدید است که هر دو استخوان مچ پا شکسته می شوند. البته این بازیکن بعد از یک سال با بهبودی کامل به فوتبال خود ادامه داد.
فعالیتهای عضلانی بایستی در تمام اعضای سالم صورت بگیرد تا سلامت بدن و عضلات حفظ شود. عضلات درون گچ را می توان به صورت ایزومتریک نرمش داد. گاهی اوقات گچ تحرک دارد (بریس گچی) که در این صورت می توان فعالیتهای دینامیک را از سرگرفت.
مدت زمان لازم برای ماندن عضو در گچ به محل و شدت آسیب و میزان بهبودی آن بستگی دارد. مثلا" شکستگی مچ ۶-۴ هفته به گچ گیری نیاز دارد در حالی که اندام تحتانی شکسته باید حدود ۳ ماه در گچ بماند. پس از برداشتن گچ، تقریبا همین مقدار زمان برای توانبخشی نیاز است.
جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.