صدمات وارده به لیگامانها یا رباط های مفاصل و درمان آن

لیگامان و یا رباط ها رشته های قوی از نسج هم بند هستند و در نقاطی از پوشینه کپسول مفصل که فشار بر آنها زیاد است، وجود دارند. لیگامانها که ضمن تقویت کپسول مفصلی، مانع از پیدایش حرکات غیرطبیعی نیز می شوند. در اطراف کپسول مفصل، تاندونها و عضلات قرار دارند. استحکام مفصل به اثر عوامل فعال و غیرفعال بستگی دارد. عوامل فعال در اثر فعالیت عضلات تامین می شوند و ارادی هستند. عوامل غیرفعال، توسط لیگامانها تامین می شوند و بدون اثر آنها استحکام مفصل به طور طبیعی حفظ نخواهد شد.

انواع آسیب لیگامانی یا رباط

آسیب به لیگامان وقتی اتفاق می افتد که مفصل بیشتر از محدوده طبیعی خود حرکت کند. آسیب ممکن است در چند فیبر یا تمام فیبرهای یک لیگامان اتفاق بیفتد. 

١- پارگی نسبی فقط در بعضی فیبرها اتفاق می افتد و تأثیری بر پایداری مفصل ندارد
الف) گاهی قسمتی از لیگامان پاره می شود و بقیه آن سالم می ماند (1a).
ب) قسمتی از لیگامان از محل اتصال خود جدا می شود بدون اینکه قطعه استخوانی به آن چسبیده باشد (16 و 1c).
۲- در پارگی کامل، بیشتر یا تمام فیبرهای لیگامان پاره می شود و مفصل تاپایدار می گردد.
الف) لیگامان ممکن است کاملا پاره شود و لبه های آن از هم جدا گردند (2a).
ب) لیگامان ممکن است به طور کامل از محل اتصال خود جدا (b2)
ج) گاهی تکه ای از استخوان با لیگامان جدا شده باقی می ماند (c2).

پارگی نسبی، درجه ا (پارگی تعداد کمی از فیبرها) و درجه ۲ خفیف (پارگی کمتر از نیمی از فیبرها) دارد و در هر دو مورد مفصل پایدار است. پارگی کامل به درجه ۲ شدید (پارگی بیش از نیمی از فیبرها) و درجه 3 (پارگی تمام فیبرها) تقسیم می شود که در هر دو مورد مفصل ناپایدار است.
پارگی رباط معمولا" با خونریزی و انتشار آن به بافتهای اطراف همراه است که اغلب به صورت کبودی تظاهر می کند.
آسیب به لیگامان در داخل مفصل یا در کپسول مفصلی باعث تجمع خون در مفصل می شود. گاهی آسیب لیگامانی با آسیب غضروف مفصلی همراه است.
صدمه به رباطها در ورزش شایع است، و در مفاصل مچ پا، زانو، آرنج، مچ دست و شانه بیشتر اتفاق می افتد.  

علایم پارگی رباط

- خونریزی که باعث تورم، درد و کبودی اطراف مفصل می شود.
- خونریزی داخل مفصلی و درد هنگام حرکت و فشار بر مفصل مربوطه
- ناپایداری مفصل بر حسب شدت ضایعه (جزیی و کلی)
در هر مورد مشکوک آسیب لیگامانی، مفصل باید از نظر پایداری آزمایش شود.

درمان پارگی رباط

در موارد مشکوک به ناپایداری لیگامان، وظیفه ورزشکار یا مربی عبارت است از: 

- استفاده از یخ برای سردکردن موضع پارگی
- بانداژ موضع
- استراحت دادن به مفصل و بالا نگه داشتن آن عضو
وظیفه پزشک عبارت است از:
- با آزمایش های مختلف، پایداری مفصل را ارزیابی کند؛ گاهی باید در مورد مفصل زانو، این کار در زیر بیهوشی انجام پذیرد.
- چنانچه مفصل پایدار باشد، می توان برای مدت دو هفته آن را گچ گیری یا بانداژ کرد و سپس برای مدت دوهفته آن را بی حرکت نمود؛ بر حسب مورد می توان حرکات مفصل را به طور زودتر شروع کرد.
- چنانچه مفصل ناپایدار باشد، باید مشخص کرد که آیا برنامه معالجه ای مصدوم، غیر جراحی است و همراه با انجام تمرینات محافظت شده زودرس صورت می گیرد؛ یا اینکه بیمار در ابتدا به بریس، گچ، یا بانداژ و سپس استناد بریس یا گچ به مدت سه تا ۶ هفته، بر حسب نوع، شدت و موضع پارگی احتیاج دارد و یا اینکه انجام عمل جراحی ضروری است.

توانبخشی بعد از پارگی رباط

اطلاعات شما با موفقیت ثبت شد

مشاوره رایگان

جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.