مورد علاقه ها 0

علایم در رفتگی و راه های درمان آن

در رفتگی و درمان آن

دررفتگی (Total dislocation: Luxation)

حالتی است که در آن سطوح مفصلی استخوانهای در روی هم قرار گرفته، به طور کامل از یکدیگر جدا می شوند و با هم، تماسی ندارند؛ در دررفتگی ناقص (Partial dislocation, subluxation) سطوح مفصلی به طور جزیی از مسیر اصلی خارج شده اند. و در هر صورت، آسیب کپسول، لیگامان و غضروف مفصل وجود دارد.

موقعیت های در رفتگی

دررفتگی های کامل بیشتر مفاصل شانه، آرنج، انگشت و نیز استخوان کشکک زانو را تحت تأثیر قرار می دهند، در حالی که دررفتیگ های جزیی معمولا" در مفاصل زانو، مچ پا، ترقوه و یا جناغ اتفاق می افتند.

درمان در رفتگی

زمانی که یک مورد دررفتگی رخ می دهد یا نسبت به وقوع آن شکی وجود دارد، ورزشکار یا مربی باید:
- مفصل آسیب دیده را با استفاده از خنک کردن و نیز استراحت درمان کند.
- ترتیب انتقال فوری مصدوم به پزشک را بدهد.
عمل و وظیفه پزشک، جاانداختن مجدد مفصل است، بدین معنی که با دادن داروی بیهوشی به بیمار، سطوح مفصلی استخوانها را با حرکات ماهرانه دست خود به موقعیت و وضعیت طبیعی برگرداند. این کار معمولا پس از انجام یک عکسبرداری با اشعه ایکس صورت می گیرد تا مشخص شود که هیچ مورد شکستگی وجود ندارد. درمان بیشتر شامل کمک به بازگرداندن استحکام و عملكرد طبیعی مفصل است. بسته به میزان عدم پایداری حاکم بر مفصل، پزشک مناسبترین راه درمان را برای مفصل مورد نظر ارائه می کند. این پیشنهاد شامل حرکتهای اولیه با تمرینات قدرتی یا عدم حرکت مفصل برای یک مدت متغیر (۱ تا ۶ هفته ) است؛ پس از آن نرمشها و درمان از طریق جراحی توصیه می شود.
درمان در رفتگی
ورزشکاران جوان به ویژه پس از یک درمان ناکافی یا توان بخشی نامناسب، به شکل خاصی در معرض آسیب مجدد در مفصل شانه و استخوان کشکک هستند. دررفتگیها ممکن است که به دلیل آسیب رساندن به رشته های عصبی و یا عروق خونی، باعث ایجاد مشکلاتی شوند. در هنگام عدم بروز شکستگی یا دررفتگی، تمامی صدماتی که باعث تورم در مفاصل یا اطراف آن می شوند و نیز تمام پیچ خوردگیهایی که با ایجاد خونریزی، تورم و احساس درد در عین لمس در ارتباط هستند، بایستی که همانند آسیبهای رباط درمان شوند.
 
مشاوره رایگان طب سنتی

مشاوره رایگان

جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.


980
0
 
1
دیدگاه ها