عوارض آسیب های عضلانی

۱) ایجاد بافت جوشگاهی یا زخمی

تارهای عضلانی که در اثر خون ریزی و پارگی تحت فشار زیادی قرار گرفته اند، قابلیت انقباض کمتری دارند. فضای بین تارهای عضلانی پاره شده با خونی که لخته شده است، پر می شود و به تدریج این لخته خون به بافت پیوندی تبدیل می شود. این بافت نیز رفته رفته به بافت همبند در محل زخم تبدیل می شود. با بهبود عضله، ماهیچه دارای محلهایی با خاصیت ارتجاعی متفاوت خواهد بود و چناننچه ورزش های سنگین خیلی زود شروع شوند، احتمال آسیب مجدد این عضله (پاری یا خون مردگی) بیشتر خواهد بود. اگر بافت جوشگاهی به دفعات مشکلاتی را ایجاد کند، لازم است که با عمل جراحی برداشته شود.

۲) تشکیل استخوان غیر طبیعی و دارای انحنا (التهاب. عضله همراه با رسوب استخوان در آن، سختی و گرفتگی دردناک ماهیچه)

ضربه مستقیم، باعث خونریزی بین عضله می شود و اگر درمان فوری عضله آسیب دیده نامناسب و ناکافی باشد، خون مردگی درون عضله که در قسمت عمیق عضله ایجاد شده است، ممکن است به تدریج آهکی و در نهایت استخوانی شود، استخوانی شدن ادامه می یابد تا زمانی که بهبودی عضله با تکرار ضربه یا انقباض آن متوقف شود. این مساله باعث ایجاد محل هایی با خاصیت ارتجاعی و استحکام متفاوت در عضله آسیب دیده می شود و همچنین منجر به افزایش خطر آسیب بیشتر به عضله در مواقع مشابه خواهد شد. استخوانی شدن بافت یک فرآیند التهابی طولانی مدت است که به دلیل تردید پزشک در مورد توصیه به درمان فعال و پیگیر عضله آسیب دیده برای مدت زمان طولانی روی می دهد. اگر عملکرد عضله و قابلیت انعطاف پذیری آن برای بیشتر از ۶ تا ۱۰ هفته به طور قابل توجهی مختل شود و با عکسبرداری با اشعه ایکس نشانه هایی از استخوانی شدن بافت معلوم گردد، در این حالت براساس تجربه، برداشتن بافت استخوانی شده با انجام عمل جراحی باید صورت بگیرد.

۳) پارگی های عضله ممکن است برآمدگی های شبیه به تومور ایجاد کنند

گاهی اوقات، پارگی های کامل عضله در مراحل انتهایی خود به غلط به عنوان یک تومور تشخیص داده می شوند. زمانی که محل پارگی کامل عضله مورد معاینه و بررسی قرار می گیرد، یک توده تشخیص داده می شود که به نظر می رسد. اندازه آن به تدریج افزایش می یابد. برای ارائه یک تشخیص دقیق، انجام آزمایشات بالینی به طور کامل ضروری است. پیگیری مداوم و مرتب وقایع، معمولا" انجام می شود. عضله بزرگ ران در قسمت درونی، در کنار ران قرار گرفته و عمل آن شامل کشیدن پا به سمت داخل (حرکت عضله به سمت درون) است. عضله بزرگ ران در بالا به استخوان شرمگاهی و در پائین به استخوان ران متصل می شود. پارگی جزئی، معمولا" در محل اتصال عضله ران به استخوان ران روی می دهد. بعدها ممکن است بدون هیچگونه دردی و بدون هیچ گونه مشکل خاصی، عضله ران دچار آسیب شود. به هرحال با گذشت زمان و به تدریج، توده در ران بزرگ مشخص تر می شود. ممکن است برآمدگی ایجاد شده با تومور اشتباه گرفته شود، در حالیکه افزایش حجم تنه عضله باعث ایجاد این برآمدگی شده است. عضله ای که بر اثر پارگی کوتاه شده است، مجبور است در مسافت بیشتر و سخت تر از قبل فعالیت کند (تصویر بعد). تشخیص پارگی کلی عضله بزرگ ران که کهنه شده است، از طریق انجام آزمایشاتی بر روی عضله در هنگام استراحت و نیز انقباض عضله، چندان مشکل نیست .

مشاوره رایگان

جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.

برچسب ها:

نام :

ایمیل :

توضیحات :

عوارض آسیب های عضلانی

۱) ایجاد بافت جوشگاهی یا زخمی

۲) تشکیل استخوان غیر طبیعی و دارای انحنا (التهاب. عضله همراه با رسوب استخوان در آن، سختی و گرفتگی دردناک ماهیچه)

۳) پارگی های عضله ممکن است برآمدگی های شبیه به تومور ایجاد کنند

مشاوره رایگان

تغذیه

ورزش و تناسب اندام

بیماری ها و درمان

آسیب های ورزشی