پوست شما از چه نوعی است؟(نوع پوست خود را با این مدل شناسایی کنید)

انواع پوست و ویژگی های آن ها 

توصیف فیزیولوژیکی «پوست انسان» در مورد همه افراد یکسان است. پوست، بزرگترین اندام حیاتی و خط مقدم دفاع بدن در برابر حملات باکتریایی است. با این وجود، پوست هر فردی تفاوت های خاصی با پوست فرد دیگر دارد که نتیجه توارث، شیوه زندگی و سن است. پوست افراد مختلف، طبق این تفاوت ها به انواع مختلفی طبقه بندی می شود. برای نمونه انگلیسی ها عموما پوستی حساس دارند، افرادی که زمان زیادی را زیر نور خورشید می گذراند، معمولا پوستی خشک و بدون رطوبت دارند، و پوست نوجوانان غالبأ چرب و لک دار است.
برای انتخاب محصولات مناسب مراقبت از پوست و شناخت کارهای خاصی که باید انجام دهید، لازم است بدانید پوست شما از کدام نوع است. توضیحات زیر را بخوانید و ببینید کدام یک بهتر از بقیه پوست شما را توصیف می کند.

پوست معمولی(متعادل)

داشتن یک پوست معمولی، هدف هر برنامه «مراقبت از پوست» است. با این وجود می توان گفت فقط بچه ها پوستی واقعأ معمولی دارند، پوستی نرم، لطیف، یکدست، انعطاف پذیر و بدون چروک و لک. پس از دوران کودکی، پوست مراحل فراوانی را پشت سر می گذارد و در طول زمان تغییرات قابل توجهی می کند.
طبق معیارهایی که ما در طبقه بندی پوست ها داریم، پوست معمولی نشان از این دارد که غده های چربی و آب روی صورت برای مرطوب کردن پوست درست به اندازه کافی ترشح می شوند (افزودن رطوبت) و از پوست محافظت می کنند(جلوگیری از هدر رفتن رطوبت). پوست طبیعی، ظاهری مرطوب، تپل و نمناک دارد. منافذ پوست، ریز یا متوسط هستند و حداقل لک و آثار صدمات آفتاب روی آن دیده می شود. ضخامت چنین پوستی متوسط است و رنگی یکدست دارد. این نوع پوست، نرم، یکدست و محکم است و کشسانی خوبی دارد. ممکن است در منطقه T یعنی در پیشانی، بینی و چانه کمی چرب باشد اما تا زمانی که مقدار چربی از حد عادی فراتر نرود، این نوع پوست همچنان معمولی دانسته می شود.

 

اطلاعات شما با موفقیت ثبت شد

مشاوره رایگان

جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.

پوست چرب

در «پوست چرب»، غده های چربی بیش از حد فعال هستند. منافذ پوستی آن به شکل قابل توجهی بزرگتر از منافذ انواع دیگر پوست و اندازه آنها از متوسط تا بزرگ است. پوست چرب، براق به نظر می رسد و ضخیم تر، محکم تر و از حساسیت کمتری برخوردار است. پوست چرب در بیشتر در افراد بیست تا بیست و دو ساله دیده می شود، اما بعضی از افراد در تمام عمر خود پوستی چرب دارند هر چند که به تدریج و با بالا رفتن سن از چربی آن کاسته می شود.

با وجود این که در این پوست معمولا منافذ پر شده، جوش های سرسیاه ولک وجود دارد اما مزیت پوست چرب این است که معمولا ظاهری جوان دارد و علائم پیری دیرتر از انواع دیگر پوست، روی آن ظاهر می شود.

پوست خشک

«پوست خشک» به کمبود چربی یا کمبود آب یا هر دو دچار است. به پوستی که با کمبود چربی رو به رو است پوست خشک ساده گفته می شود. به پوستی که با کمبود آب رو به رو است، پوست بدون رطوبت گفته می شود. اگر پوست، نازک و منافذ آن به زحمت قابل دیدن باشد، احتمالا دچار کمبود چربی و همچنین آب است. در صورتی که پوست، ضخیم و منافذ آن قابل دید باشد اما مشخصات پوست های خشک را داشته باشد، احتمالا فقط دچار کمبود آب است.
«پوست خشک» در میان همه گروه های سنی دیده می شود. معمولا پوست زنان خشک تر از پوست مردان است و سفیدپوستان بیشتر از سیاه پوستان دارای پوست خشک هستند. پوست خشک معمولا محکم است، پوسته پوسته های مشهودی دارد، به راحتی تحریک می شود و نسبت به هوای سرد حساس است. این نوع پوست سطحی مات و بدون درخشندگی دارد که می تواند همراه با احساسی از زبری باشد. .
زنان جوانی که پوست خشک ساده (کمبود چربی) دارند از مزیت بافتی خوب و ظاهری تمیز بهره مند هستند اما با بالا رفتن سن این زنان، روی پوست شان، خطوط نازکی دیده می شود و «چین و چروک» زودتر از انواع دیگر پوست به سراغ آنها می آید.

بسیاری فکر می کنند که پوستشان خشک است در حالی که پوست آنها فقط با خشکی سطحی رو به رو است. خشکی سطحی نتیجه قرار گرفتن در نور آفتاب، هوای دریا، باد و با آلاینده ها است. عادت های نادرست در مراقبت از پوست مثل استفاده از صابون به عنوان پاک کننده یا عدم استفاده از مرطوب کننده برای محافظت از پوست از دلایل دیگر به وجود آمدن این وضعیت است. این عوامل به خشک شدن و از دست رفتن رطوبت پوست کمک می کنند. در یک برنامه صحیح مراقبت از پوست برای حذف نشانه های خشکی سطحی، دلایل به وجود آمدن آن حذف می شوند و رطوبت پوست به بیرونی ترین لایه آن بازگردانیده می شود.
توجه: گاهی نشانه های «بیماریهای پوستی» خاصی مثل اگزما، داء الصدف (پسوریازیس) خفیف یا التهاب پوست (درماتیت) آتوپیک با پوست خشک اشتباه گرفته می شود.

پوست ترکیبی

پوست ترکیبی به پوست هایی گفته می شود که دو یا چند خصوصیت کاملا متفاوت را در قسمت های مختلف صورت دربر می گیرند. رایج ترین نوع پوست ترکیبی در قسمت های خاصی چرب و در قسمت های دیگر خشک یا طبیعی است. معمولا منطقه T یعنی پیشانی، بینی و چانه چرب و گونه ها و اطراف چشم ها خشک یا معمولی می باشند. نود و پنج درصد پوست های ترکیبی از این الگو پیروی می کنند. پنج درصد بقیه می توانند ترکیب حالت های مختلفی مثل لک روی پیشانی، گونه های خشک و در سایر قسمت ها معمولی یا در منطقه T معمولی و در قسمت های دیگر خشک باشند. پوست ترکیبی ممکن است در میان همه گروه های سنی دیده شود اما معمولا گروه سنی دوازده تا چهل سال را در برمی گیرد.

پوست حساس

ویژگی پوست حساس، عکس العمل بیش از حد نسبت به تأثیرات خارجی است. این نوع پوست به راحتی توسط مواد آرایشی خاصی، تماس دست و عوامل محیطی (مثل نور خورشید، باد و حرارت بیش از حد بالا یا پایین) تحریک می شود. قرمز شدن، «جوش»، خارش، احساس سوزش یا آفتاب سوختگی از اثرات قرار گرفتن این نوع پوست در معرض آفتاب است. ناراحتی هایی که پوست حساس معمولا با آنها روبه روست، مویرگ های پاره شده و متورم، حساسیت و آفتاب سوختگی سریع است. حساسیت ممکن است در پوست های معمولی، خشک و چرب و در هر سنی دیده شود. به هرحال. پوست حساس در میان نژاد سلتی به خصوص موقرمزها و کسانی که موی بلوند و چشم های آبی دارند، بیشترین رواج را دارد.
ضخامت این نوع پوست از انواع دیگر پوست کمتر است و پایانه های عصبی و رگ ها به سطح پوست نزدیک ترند که گفته می شود دلیل حساسیت بیش از حد این نوع پوست همین است.
با پوست حساس باید به آرامی رفتار کرد. از آن جا که دلایل تحریک شدن پوست از فردی تا فرد دیگر متفاوت است، برنامه مراقبت از پوست های حساس هم به همین ترتیب خاص هر فرد است. اما به طور کلی این افراد باید از مصرف محصولاتی که محتوی الکل، رنگ ها و عطرهای مصنوعی هستند، پرهیز کننده به علاوه اینکه ممکن است لازم باشد از مواد بسیار فعال مانند روغن های ضروری مورد استفاده در عطر درمانی یا آلفاهیدروکسی اسید هم دوری کنند. مواد نگهدارنده نیز می توانند برای این افراد مشکل زا باشند.

پوست لک دار

پیری پوست

تعیین نوع پوست

بعد از خواندن این توضیحات و در نظر گرفتن وراثت، با استفاده از حس بینایی و لامسه، پوست خود را تحلیل کنید. این کار باید در صبح انجام شود. در بعد از ظهر روز قبل صورت خود را فقط برای همین یک بار با یک صابون بسیار خفيف بشویید. از مرطوب کننده یا کرم شب استفاده نکنید. بعد از شستن صورت، یک برگ دستمال کاغذی بردارید و آن را روی صورت خود بگذارید. سپس دستمال کاغذی را بررسی کنید. آیا روی آن لکه های چربی وجود دارد؟ در کدام قسمت ها در نور طبیعی، صورت خود را از نزدیک در آینه ببینید. منافذ پوست چگونه به نظر می رسند؟ ظاهر پوست شفاف است یا کدر؟ این اطلاعات را با توضیحات مربوط به طبقه بندی انواع پوست، مقایسه کنید.
سپس از حس لامسه خود استفاده کنید. آیا پوست تان زبر یا محکم است؟ آیا زیر انگشتان خود چربی احساس می کنید؟ در کدام قسمت ها؟ یافته های خود را روی کاغذی بنویسید. سپس صورت خود را با آب گرم بشویید و با ضربات آرام یک حوله خشک کنید.
بهتر است در طول روز، دو یا سه بار دیگر، کار بررسی کردن پوست خود را تکرار کنید، از هیچ نوع مرطوب کننده یا مواد آرایشی استفاده نکنید. چند ساعت بعد از اولین بررسی، پوست خود را دوباره با نگاه و لمس کردن امتحان کنید. صورت خود را بشویید و با ضربات آرام حوله خشک کنید و چند ساعت بعد، برای بار دیگر پوست خود را چک کنید. با این کار به خوبی خواهید فهمید که پوست شما چقدر و در کدام قسمت ها چربی تولید می کند.
زمانی که از نوع پوست خود آگاه شدید، بخاطر داشته باشید که پوست همیشه در حال تغییر و تحول است و می تواند به طور قابل ملاحظه ای تغییر کند این به این معنی است که شما باید پوست خود را هراز گاهی دوباره بسنجید. تغییر و تحول ممکن است نتیجه استفاده از یک برنامه «مراقبت از پوست» و بهبودی پوستتان، شرایط محیطی مختلف، رژیم غذایی، سلامت عمومی، میزان استرس یا فرآیند پیری باشد. ممکن است در حال حاضر پوستی معمولی داشته باشید، اما با گذشت سالیان، احتمالا پوستتان خشک خواهد شد. به این ترتیب غیرطبیعی نیست که افرادی که در سنین جوانی پوستی چرب دارند، با افزایش سن پوست شان تبدیل به یک پوست معمولی می شود. پوست های آسیب دیده و پوست هایی که از خشکی سطحی برخوردارند، می توانند با مراقبت صحیح، شادابی خود را دوباره به دست بیاورند و بیشتر به سمت یک پوست معمولی تمایل پیدا کنند. حتی ممکن است با تغییر فصل، روی پوست خود، تغییراتی احساس کنید. لازم است که این تغییر و تحولات مشخص بوشند، زیرا در تعیین وضعیت پوست و طراحی برنامه «مراقبت از پوست» مؤثرند.