تمام خواص درمانی و دارویی دمنوش چایی سبز

مصرف چای سبز در تعداد انگشت شماری از خانواده ها رایج است اما این اطمینان وجود دارد که افراد با آگاهی از فواید این چای بیشتر به سمت مصرف این نوشیدنی بارزش جذب می شوند. اخیرا از فواید بسیار چای سبز صحبت های زیادی می شود و حتی چای را بهترین نوشیدنی پس از آب می دانند. هم چای سیاه و هم چای سبز دارای رنگدانه هایی هستند که اثر کاهش ابتلا به سرطان های مختلف در آنها دیده شده است. زمانی که چای با غلظتی مناسب دم بکشد، تنها محتوی نیمی از کافئین یک فنجان قهوه است. با این حال چای بدون کافئین هم وجود دارد. مردم چین از دیرباز چای سبز را به عنوان یک نوشیدنی دارویی مصرف کرده و می کنند و به دلیل به ویژه این گیاه، اصول خاصی نیز برای تهیه آن دارند. به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته است. دلیل این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هر چند مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف یا نوشیدنی ها است اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تأیید کرده اند. نوشیدن روزانه سه تا چهار فنجان چای سبز مانع از ابتلا به بسیاری از بیماری ها می شود. پژوهشگران دو مورد را به عنوان دلایل اصلی مصرف چای سبز می دانند. گیاه چای در آب و هوای گرم رشد می کند. برای تولید چای معمولا برگ های کوچکتر و جوان تر انتخاب می شوند. در مجموع سه نوع چای وجود دارد: چای سیاه، چای سبز و چای اولانگ (نوعی چای چینی)، مزیت چای سبز بر چای های دیگر این است که کمتر تحت تأثیر فرآیند قرار گرفته و ترکیبات موجود در آن پایدار باقی مانده است.چای سبز به عنوان یک ترکیب ضدسرطان و آنتی اکسیدان شناخته شده است. تحقیقات نشان می دهد که نوشیدن مرتب چای سبز می تواند در پیشگیری و درمان بیماری های لاعلاجی مثل سرطان بسیار مؤثر باشد. بسیاری از خواص چای سبز مربوط به ماده ای به نام کاتچین است که فعالیت آنتی اکسیدانی آن بسیار بالا بوده و نسبت به آنتی اکسیدان های معروفی چون ویتامین های C و E بسیار قوی تر عمل می کند. نوشیدن چای سبز می تواند احتمال ابتلا به بیماری های مختلف را کاهش دهد. از بیماری های ساده باکتریایی گرفته تا بیماری های مزمنی چون بیماری های قلبی سکته، سرطان، مشکلات دهانی دندانی، و استئوپرز. گیاه چای گل بزرگی است که دارای برگ های همیشه سبز است و همان طور که اشاره شد، چای سبز بومی کشور چین است و در آن کشور بیش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چای سبز در تمامی نقاط آسيا و بخش هایی از خاورمیانه و آفریقا نیز کشت می شود. چای سیاه تخمیر داده می شود و به اندازه چای سبز سالم نیست. چای سبز تخمیر داده نمی شود و چای اولانگ نیمه تخمیر شده است.

- چای سبز موجب بهبود عملکرد تمام اعضای بدن می شود و به جلوگیری از ابتلا به روماتیسم و هپاتیت کمک می کند، همچنین موجب تنظيم ضربان قلب می شود.
- دانشمندان معتقدند که کاتچین موجود در چای سبز پوست را جوان تر می کند.
- چای سبز به کاهش وزن کمک می کند و چربی های ذخیره بدن را کاهش می دهد و از بروز بیماری های متابولیک و رسوب چربی های مضر بر دیواره رگ های خونی جلوگیری می کند و میزان کلسترول خون را کاهش می دهد.
- چای سبز باکتری های مضر روده را از بین می برد.
- چای سبز برای کسانی که آسم دارند بسیار مفید است، همچنین انقباض و انبساط ریه را بهبود می بخشد.

- چای سبز مواد مضر برای بدن را که در نتیجه اثرات آن ها سنگ کلیه و مثانه ایجاد می شود، از بین می برد.
- چای سبز محافظی مناسب در برابر اشعه های مضر صفحه نمایش کامپیوتر است.
-چای سبز باعث باز شدن رگ ها و عروق مغز می شود، و تغذیه و اکسیژن رسانی را بهبود می بخشد. این روند به پایین آوردن فشار خون کمک می کند و خطر ابتلا به حمله قلبی و تصلب شرایین را کاهش می دهد.
- بسیاری از ویتامین ها در چای سبز وجود دارند، مثل: P،B2 ، B1 ، PP ، C و کاروتن و ویتامین C در چای سبز پس از دم کردن نیز باقی می ماند.
- تئین که از کافئین سبک تر است، نیز در چای سبز وجود دارد. این ماده، محرک کارکرد سیستم عصبی مرکزی است و عملکرد قلب را تنظیم می کند. تئین در سلول ها انباشته نمی شود و امکان ندارد که کسی در اثر استفاده زیاد و مکرر آن مسموم شود.
- چای سبز بر سه دستگاه مهم در بدن( عصبی، تنفسی و قلبی - عروقی) اثر مثبت دارد. به همین دلیل کسانی که از چای سبز استفاده می کنند، بسیار سالم ترند و انرژی بالایی در انجام کارهای روزمره دارند. همان طور که می بینید، چای سبز مزایای زیادی دارد، اما به هر حال، همه چیز را باید به اندازه مصرف کرد. افرادی که دارای بیماری فشار چشم هستند نباید چای سبز استفاده کنند و افرادی که میگرن دارند باید میزان مصرف کمی داشته باشند. زنان باردار نیز قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنند
- چایی سبز همچنین قادر است کبد را سم زدایی کرده و از تجمع چربی در کبد جلوگیری کند. چای سبز نقص و کمبود استروژن را در دوران یائسگی جبران و از پوکی استخوان جلوگیری می کند. در نهایت اینکه چای سبز منجر به ایجاد آرامش روح و روان شما می شود و در نتیجه مصرف عصرانه آن برای رفع خستگی توصیه می شود.
- از فواید دیگر چای سبز می توان با این موارد اشاره کرد: بالا بردن قدرت تمرکز، پیشگیری از امراض مثل الزایمر، درمان التهاب و آماس مفاصل، درمان و پیشگیری از بیماری MS. جالب است بدانید کاتچین موجود در چای سبز باعث از بین بردن باکتری های مولد مسمومیت غذایی یا سم تولید شده توسط این باکتری ها شده و بدین ترتیب در مسمومیت های غذایی هم به عنوان دارویی مفید استفاده می شود.
- ویتامین C موجود در چای سبز با تقویت سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل بیماری های مختلف به ویژه بیماری های فصلی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا در زمستان، اسهال و استفراغ در تابستان و حساسیت های فصل پاییز مقاوم می کند. در چین باستان برای افرادی که دائما بیمار بودند چای سبز تجویز می کردند.
- نوشیدن چای سبز نه تنها گوش را در برابر عفونت و تورم محافظت می کند بلکه در صورت بروز این مشکل، نمدار کردن پارچه تمیزی با چای سبز و سپس تمیز کردن گوش با آن می تواند تا حدی از تورم و عفونت بکاهد.
- تبخال مشکلی است که عامل ویروسی دارد اما با چای سبز می توان بهبودی آن را تسریع کرد؛ به این ترتیب که اگر محل مورد نظر را با چای سبز مرطوب کرده و صبر کنیم تا خشک شود و این عمل را سه بار در روز تکرار کنیم، روند بهبودی و رفع محل زخم تسریع می شود.
- چای سبز بسیاری از عوامل بیماری زا را که بر سلامت دهان و دندان تاثیر منفی دارد از بین می برد. به این ترتیب می توان نوشیدن چای سبز را مکملی با سلامت دهان و دندان دانست. علاوه بر این، چای سبز با از بین بردن باکتری های نامناسب محوطه دهان، بوی بد دهان و تنفس بد بو را نیز مرتفع می کند. در چین باستان از چای سبز به عنوان داروی خوشبوکننده دهان پیش از حضور در مراسم مذهبی استفاده می کردند.

محققان دریافتند که خوردن چای سبز باعث کم شدن آسیب دیدگی ماهیچه ای می شود و حجم ماهیچه ها را بالا می برد. چای سبز فواید بسیاری دارد و امروزه نوشیدن آن در میان مردم بسیار متداول شده است. محققان دریافتند که خوردن چای سبز باعث کم شدن آسیب دیدگی ماهیچه ای می شود و حجم ماهیچه ها را بالا می برد. در یک تحقیق که چهار هفته به طول انجامید، محققان تأثیرات خوردن چای سبز را روی ۳۵ مرد جوان که به تازگی شروع به انجام ورزش کرده بودند، بررسی کردند. ۱۷ نفر از آنها چای سبز مصرف کردند و ۱۸ نفر دیگر از نوشیدنی ورزشی استفاده کردند. بعد از چهار هفته محققان دریافتند که چای سبز مقدار پلی فنل خون و آنتی اکسیدان را افزایش می دهد. در تمرینات عضلانی با شدت متوسط، متوجه شدند که تولید رادیکال های آزاد کاهش چشمگیری داشتند. به علاوه فعالیت کراتین که نشان دهنده آسیب دیدگی عضلانی است، در گروهی که چای سیز خوردند، کاهش پیدا کرد. محققان به این نتیجه رسیدند که چای سبز از آسیب دیدگی هایی که به دلیل رادیکال های آزاد در ورزش تولید می شوند جلوگیری می کند.

برای هر نفر یک قاشق مرباخوری چای سبز را در قوری ریخته و به ازای هر یک قاشق، یک لیوان آب داغ با دمای ۸۰ تا ۸۵ درجه به آن اضافه کرده و درب قوری را مدت هفت تا هشت دقیقه بگذارید سپس آن را بنوشید. یادآوری این نکته ضروری است که چای سبز مانند چای سیاه لزومی به دم کردن ندارد. چای سیاه و چای سبز هر دو از گیاه واحدی به دست می آیند. تفاوت در این است که برای تهیه چای سبز برگ ها را بخار داده، گرد (پودر) می کنند و سپس آن را خشک می کنند ولی برای تهیه چای سیاه ابتدا برگ ها خشک و سپس تخمیر می شوند و در برخی اوقات مواد رنگ های شیمیایی به آن اضافه شده و در انتها برشته می شود، یعنی فرآیند بیشتری روی چای صورت می گیرد.

به عنوان جایگزینی مناسب برای چای سیاه و قهوه توصیه می شود. نوشیدن روزانه سه لیوان چای سبز (حاوی سه گرم مواد حل شدنی) یا روزانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم عصاره استاندارد چای سبز (عصاره ها باید حاوی ۸۰ درصد پلی فنلها و ۵۵ درصد اپی گالوکزچین) مفید است. انواع فرآورده های کپسولی و مایع چای سبز نیز قابل دسترسی اند.
روش نگهداری برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره و در محلی تاریک و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.

چای سبز را به عنوان داروی ضد پیری می شناسند. دلیل اصلی آن وجود میزان قابل توجهی آنتی اکسیدان در چای سبز به ویژه آنتی اکسیدان های مؤثر حفظ شادابی و جوانی است. آنتی اکسیدان ها یکی از شاخص ترین عوامل شادابی سلول های بدن اند که باعث به تعویق انداختن شروع روند پیری سلول ها هستند.