پستان ها متشکل از بافت چربی ( که شکل و اندازه پستان را تعیین می کند)، لبول ها ( که بعد از زایمان شیر ترشح می کنند ) و مجاری شیری ( که شیر را به طرف نوک پستان حمل می کنند) هستند. نوک پستان به لمس حساس بوده و در برانگیختگی جنسی نیز نقش دارد. بیشتر اختلالات پستان مهم نیستند گرچه، سرطان پستان به ویژه در کشورهای توسعه یافته رو به افزایش است. در طول زندگی، پستان ها در پاسخ به مقادیر متغیر هورمون های جنسی، تغییر شکل و اندازه می دهند. پستان ها در طول بلوغ، قبل از قاعدگی ها و حين حاملگی و شیردهی بزرگ می شوند.
توده های پستانی
توده های پستانی، اختلال شایعی هستند. بسیاری از زنان به ویژه حين حاملگی و بلوغ و قبل از خونریزی قاعدگی متوجه توده هایی منتشر در پستان خود می شوند. این توده ها معمولا نوعی از رشد طبیعی پستان هستند و خطر سرطان پستان را افزایش نمی دهند. توده های مجزا و تک تک می توانند تا حدی موجب نگرانی شوند، زیرا ۱۰٪ این توده ها سرطانی می شوند.
علل ایجاد توده های پستانی
توده های منتشره در پستان که اغلب همراه با درد هستند، به علت تغییرات هورمونی دوره های قاعدگی بوجود می آیند. معمولا قبل از خونریزی قاعدگی، توده بدتر می شود که دلیل آن، حساسیت بافت پستان به هورمونهای جنسی زنانه است.
توده های تک تک معمولا فیبر آدنوما هستند. این توده های غیر سرطانی بواسطه بیش از حد یک یا چند لبول ایجاد می شوند. کیست های پستان، کیسه های پر از مایعی در بافت پستان هستند. معمولا یک توده پستانی که توسط عفونت به وجود آمده باشد به آبسه تبدیل می شود. در صورتی که ماستیت ( که در زنان شیرده شایع است ) بدون درمان باقی بماند، آبسه پستان به وجود می آید. ممکن است این آبسه با التهاب و درد موضعی همراه باشد. همچنین ممکن است وجود توده علامت سرطان باشد.
چه کاری ممکن است انجام شود ؟
شما باید به طور منظم پستانتان را معاینه کنید تا با حالت طبیعی آن آشنا باشید. اگر توده جدید و یا تغییری در یک توده قدیمی احساس کردید حتما با پزشکتان مشورت کنید. پزشک شما می تواند اسکن اولتراسوند یا ماموگرافی انجام دهد. نمونه برداری از سلولهای توده نیز گاهی اوقات، ضروری می شود. بسیاری از توده های غیر سرطانی پستان به درمان نیازی ندارند. توده های منتشره پستان بعد از یائسگی به کوچک شدن تمایل دارند ولی اگر به هورمون درمانی ادامه دهید ممکن است این روند ادامه داشته باشد. کیست های پستان معمولا به تخلیه نیاز دارند.
فیبر آدنوما
فیبر آدنوما رشد بیش از حد یک لبول و بافت همبند اطراف آن است. با وجودی که دلیل این حالت هنوز معلوم نیست، ولی به نظر می رسد این حالت به حساسیت بافت پستان به هورمونهای جنسی بستگی داشته باشد. این توده در حاملگی به علت افزایش هورمون های جنسی، تمایل به رشد سریعتر دارد ؛ معمولا بدون درد است و در هر جایی از پستان ممکن است ایجاد شود، ولی معمولا در قسمت خارجی و بالایی پستان قرار می گیرد. اندازه آنها نیز بین ۱ تا ۵ سانتی متر است. اغلب بیش از یک توده وجود دارد و برخی اوقات نیز هر دو پستان را درگیر می کند. انجام معاینات منظم برای جستجوی می توان یک تغییرات ظاهر و حالت پستان ها ضروری است.
.jpg)
چه کاری ممکن است انجام شود ؟
اسکن اولتراسوند، ماموگرافی و نمونه برداری از توده پستانی از اقدامات شایع در هنگام مراجعه به پزشک هستند. فیبر آدنوماهای کوچک نیاز به درمان ندارند. یک سوم اینها بعد از ۲ سال ناپدید می شوند. اگر شما برای فیبر آدنوما ناراحت هستید و یا توده بزرگتر می شود، می توانید آن را با عمل جراحی بردارید. بعد از برداشتن توده، حتما باید نمونه ای از آن زیر میکروسکوپ دیده شود تا اطمينان از غیر سرطانی بودن آن حاصل شود. در اغلب موارد فیبر آدنوما بعد از درمان عود نمی کند.
کیست پستان
کیست پستان یک توده کروی و سفت در بافت پستان است که زمانی که لبول از مایع پر می شود، ایجاد می گردد. ایجاد کیست های پستانی با میزان هورمونهای جنسی زنانه ارتباط دارد. کیست های پستانی در بیشتر موارد زنان با سن ۳۰ تا ۵۰ ساله را گرفتار می کند. کیست ممکن است درست زیر پوست احساس شود یا در بافتهای عمقی تر وجود داشته باشد. این توده ها معمولا بدون درد هستند. این امکان وجود دارد که فقط یک کیست وجود داشته باشد اما در نیمی از موارد بیش از یک کیست دیده می شود و ممکن است هر دو پستان گرفتار شود. برخی از زنان دارای کیست های منتشره هستند.
اگر فرد در طی معاینه پستان خود به وجود توده پی ببرد، باید با پزشک مشورت کند. در موارد نادر ممکن است در دیواره کیست ها سلول سرطانی یافت شود.
چه کاری ممکن است انجام شود ؟
در صورتی که پزشک شک به وجود کیست ببرد، درخواست ماموگرافی یا اسکن CT می کند. درمان معمولی کیست پستانی تخلیه آن است. در صورتی که مایع داخل آن رنگ خون داشته باشد از نظر وجود سلول سرطانی موجب آزمایش قرار می گیرد. بعد از تخلیه، کیست ها معمولا ناپدید می شوند اما ممکن است مجددا عود کنند و نیاز به درمان بیشتر داشته باشند.
درد پستان
درد پستان، مشکل بسیار شایعی است. در بیشتر زنان این درد به صورت دوره ای است و به شدت تغییرات هورمونی در طول دوره قاعدگی بستگی دارد. این درد دوره ای معمولا قبل از خونریزی قاعدگی به شدیدترین حد خود می رسد و تمایل دارد هر دو پستان را درگیر کند.
اطلاعات شما با موفقیت ثبت شد
شما چه کار می توانید بکنید ؟
درد پستان را می توان با پوشیدن یک کرست مناسب کاهش داد. اگر پستان ها سنگین هستند و درد شدیدی دارید ممکن است به پوشیدن کرست در شب نیاز شود. دردهای دوره ای را می توان با کاهش کافئین، انجام تمرین های ریلکسیشن و کاهش وزن، کاهش داد. در بعضی از زن ها استفاده از مکمل ویتامین E، کمک کننده است.
تفاوت قابل ملاحظه ای در اندازه پستان زنها وجود دارد. غیر قرینه بودن خفيف دو پستان در زنان بسیار شایع است ولی بزرگ بودن، کوچک بودن و غیر طبیعی بودن پستانها می تواند فشار ذهنی ایجاد کند و در صورت بزرگی زیاد می تواند باعث درد و ناراحتی شود. پستان هایی که به طور غیر طبیعی بزرگ شده اند در بلوغ رشد سریعتری داشته اند. این وضعیت به علت حساسیت بافت پستان به هورمون جنسی استروژن در زمان بلوغ بوده است. پستان بزرگ می تواند باعث درد در کمر، شانه ها و گردن شود. در بعضی موارد نیز باعث عفونت زیر پستان ( چین پستان ) می شود ؛ در بعضی از زنان نیز پستان به اندازه کمی رشد می کند و باعث احساس زن نبودن در آنها می شود، ولی باید بدانید که کوچک بودن پستان ها باعث مشکل خاصی نمی شود و در شیردهی هم مشکلی ایجاد نمی کند.
در بعضی از مواقع نیز، یکی از پستان ها بیشتر از دیگری رشد می کند و باعث عدم قرینگی و در نتیجه اضطراب می شود.
چه کاری ممکن است انجام شود ؟
زنانی که پستان های بزرگ دارند می توانند از کرست مناسب سود ببرند. همچنین پوشیدن کرست در شب می تواند مفید باشد. ولی اگر این روش ها مفید نبود می توانید از عمل جراحی ( کشش پستان ) استفاده کنید. در زنانی که به کوچکی پستان مبتلا هستند پوشیدن کرست های برجسته در زیر لباس و یا کار گذاشتن وسایل مصنوعی طی عمل جراحی می تواند کمک کننده باشد ؛ بیشترین ماده قابل استفاده برای این کار ژل سیلیکون است.
نوک پستان غیر طبیعی
دو نوع اصلی از موارد غیر طبیعی بودن نوک پستان وجود دارد : ۱- تورفتگی نوک پستان به داخل ۲- اختلالاتی که نوک پستان یا اطراف آن را مبتلا می کنند؛ با اینکه اکثر تغییرات نوک پستان جزئی هستند و به راحتی درمان می شوند، ولی هرگونه تغییری را باید به سرعت با پزشک در میان گذاشت زیرا در موارد نادری می تواند به علت سرطان پستان باشد.
عامل ایجاد بیماری
تورفتگی نوک پستان می تواند به علت رشد نامناسب و ناکافی پستان باشد. این اختلال، معمولا خطرناک نیست و فقط ممکن است در شیردهی، مشکلاتی ایجاد کند. همچنین تورفتگی نوک پستان می تواند به علت التهاب مجاری شیری پشت آن باشد. این حالت بیشتر در زنان غیر حامله سیگاری یافت می شود ؛ تغییرات پستان که در اثر افزایش سن رخ می دهد نیز می تواند باعث این حالت در زنان مسن شود. به ندرت نیز ممکن است تورفتگی نوک پستان به علت سرطان پستان در بزرگسالان باشد.
در بسیاری از زنان در چند هفته اول شیردهی ترک هایی در نوک پستان به وجود می آید که دردناک نیز هستند. این ترک ها اغلب به این علت است که نوزاد، نوک پستان را درست در داخل دهان خود نمی گذارد. خیس گذاشتن نوک پستان بعد از شیردهی نیز می تواند باعث زخم و ترک خوردگی نوک پستان شود ؛ این ترکها ممکن است باعث التهاب و عفونت پستان ( ماستیت ) شوند.
نواحی خشک و پوسته پوسته شده پوست که دور هر دو نوک پستان ایجاد می شود ممکن است به دلیل اگزما ( حساسیت پوستی ) باشد. اگزما معمولا خارش دار است و در چند جای بدن ایجاد می شود. ولی بعضی مواقع تغییرات پوستی نوک پستان می تواند به علت بیماری پاژه باشد که در واقع سرطانی است که در مجاری شیری شروع می شود. برعکس اگزما، پاژه معمولا در یکی از پستان ها ایجاد می شود و به ندرت، بهبود می یابد. این نوع سرطان پستان، معمولا باعث زخم همراه با خونریزی از نوک پستان می شود و اغلب با توده پستانی همراه است.
چه کاری ممکن است انجام شود؟
پزشک شما با دقت زیاد پستان و مخصوصا نوک پستان را معاینه می کند. اگر نوک پستان که تورفته است، تورفتگی آن به علت شیر دهی نباشد، باید اسکن اولتراسوند یا ماموگرافی انجام شود. اگر توده ای در پستان یافت شد باید از آن نمونه برداری کرد ( آسپیراسیون ). اگر دچار قرمزی طولانی مدتی در نوک پستان یا اطراف آن شده اید، نمونه برداری از پوست مبتلا می تواند به تشخیص کمک کند.
بعضی مواقع می توان تورفتگی نوک پستان را به وسیله بیرون آوردن به ملایمت آن برطرف نمود. اگر نوک پستان شما ترک خورده است، شستن و خشک کردن مکر آن و یا استفاده از مرطوب کننده ها مفید خواهد بود. قبل از شیردهی مطمئن شوید که حتما مرطوب کننده را پاک کرده اید.
شما نباید از کرست های پلاستیکی استفاده کنید، زیرا می توانند باعث عفونت شوند. عفونت را می توان با آنتی بیوتیک و اگزما را با پماد هیدروکورتیزون درمان کرد.
ترشح از نوک پستان
در اواخر حاملگی و زمان شیردهی، خروج شیر از پستان طبیعی است ولی در مواقع دیگر این علامت می تواند به علت تغییرات هورمونی و یا یک اختلال کوچک باشد. ولی چون می تواند علامت اختلال وخیمی همچون سرطان باشد، باید به پزشک مراجعه کنید.
عامل ایجاد بیماری
عمده ترین علت ها، تغییرات هورمونی، عفونت پستان و یا به ندرت تومور پستان هستند. ترشحات پستان می توانند از نظر رنگ و محتوا متفاوت باشند.
تغییرات هورمونی : تغییرات هورمونهای جنسی زنانه می تواند باعث ترشح از هر دو پستان قبل از قاعدگی شود. این ترشح می تواند روشن و آبکی یا زرد، سبز یا آبی تیره باشد.
ترشح شیری و آبکی در زنان غیر حامله و غیر شیرده به عنوان گالاکتوره شناخته می شود. این حالت اغلب به علت ساخت بیش از حد هورمون پرولاکتین از غده هیپوفیز است. همچنین می تواند به علت یک تومور در غده هیپوفیز به نام پرولاکتینوما و یا به ندرت به علت اختلال هورمونی همانند پرکاری تیروئید باشد. بعضی از داروها مانند داروهای ضد جنون نیز می توانند باعث گالاكتوره ( به عنوان عارضه جانبی ) شوند.
عفونت پستان : در زنان شیرده، انسداد مجاری شیری ممکن است باعث عفونت و ترشح مایع چرکی شود. در زنان غیر شیرده نیز سیگار کشیدن می تواند باعث التهاب مجاری شیری و ترشح مایع حاوی چرک از نوک پستان شود. این حالت در زنان زیر40 سال شایعتر است.
تومور پستان : ترشح آبکی و فراوان از نوک پستان ممکن است در سرطان پستان دیده شود. ترشح خونی نیز می تواند نشانه ای از سرطان پستان باشد، ولی معمولا به علت وجود تومور غیر سرطانی در مجاری شیری است.
چه کاری ممکن است انجام شود ؟
پزشک شما باید معاینه پزشکی از پستان ها را انجام دهد. از ترشحات نوک پستان نیز برای بررسی احتمال وجود سرطان باید استفاده کرد. رادیوگرافی از پستان و اسکن اولتراسوند نیز مفید هستند. با آزمایش خون نیز می توان به میزان هورمونهای جنسی بدن پی برد. در بیشتر موارد، ترشحات ناشی از تغییرات هورمونی بی خطرند و به درمان نیازی ندارند. گالاکتوره را اغلب می توان با استفاده از کابرگولین درمان کرد زیرا این دارو باعث مهار ساخت پرولاکتین از هیپوفیز می شود. اگر گالاكتوره به علت تومور هیپوفیز باشد، جراحی و اشعه درمانی ممکن است نیاز باشد. ترشح چرکی را می توان با آنتی بیوتیک درمان کرد، ولی اگر تکرار شود برداشتن مجاری گرفتار بوسیله جراحی توصیه می شود.
سرطان پستان
سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطان های مبتلا کننده زنان است. این بیماری ممکن است در مردان نیز اتفاق بیفتد ( به میزان ۱٪).
خطر سرطان پستان با افزایش سن، افزایش می یابد و بعد از هر ۱۰ سال دو برابر می شود. این بیماری بیشتر در زنان بعد از ۵۰ سال ایجاد می گردد. فقط در زنان معدودی که زیر ۳۰ سال سن دارند این سرطان را می توان یافت. شمار افرادی که در اروپا و آمریکای شمالی مبتلا می شوند هر سال به تدریج افزایش می یابد. ولی در چندین سال اخیر میزان مرگ و میر این سرطان کم شده و به حدود ۲۰٪ رسیده است. این کاهش، به علت درمان های پیشرفته و افزایش استفاده از ماموگرافی برای غربالگری بیماری است. یعنی سرطان هایی که در مراحل اولیه شناخته شوند به راحتی قابل درمانند. غربالگری می تواند میزان مرگ ناشی از این سرطان در زنان بالای ۵۰ سال را به بیش از 40 درصد کاهش دهد. در انگلستان به زنان بین ۵۰ تا 64 سال توصیه می شود هر سه سال یک بار ماموگرافی انجام دهند.
عامل ایجاد سرطان پستان
علت زمینه ای اغلب سرطان های پستان، نامشخص است ولی یک سری عوامل خطر شناخته شده اند که بسیاری از آنها بیان می کنند استروژن نقش مهمی در ایجاد این سرطان دارد. دخترانی که قبل از ۱۱ سالگی قاعده می شوند و یا زنانی که یائسگی دیررس دارند در معرض خطر بیشتری برای این سرطان قرار دارند که تصور می شود به علت بالا بودن میزان استروژن در این حالات است. زنی که اصلا بچه دار نشود بیش از دو برابر احتمال دارد نسبت به زنی که قبل از ۲۰ سالگی حامله می شود به این سرطان مبتلا شود. شیردهی نیز به عنوان عامل محافظت کننده، در نظر گرفته می شود. چاقی، به تدریج خطر سرطان پستان را افزایش می دهد زیرا مقدار زیاد چربی بدن، میزان استروژن را نیز افزایش می دهد. استفاده از استروژن مصنوعی در بعضی از درمان ها می تواند بر احتمال ایجاد سرطان پستان بیافزاید. بسیاری از سرطان های پستان به استروژن حساسند و استروژن می تواند باعث تحریک رشد آنها شود. قرص های ضد حاملگی ترکیبی به تدریج خطر این سرطان را افزایش می دهند. درمان جایگزینی با هورمون در زنان یائسه با افزایش خطر ناچیزی همراه است که بعد از ۱۰ سال به میزان قابل توجهی می رسد. حدود 5% موارد سرطان پستان به علت اختلالات ژنتیکی است که بسیاری از ژنهای ناهنجار آن الان شناخته شده اند. اغلب سرطان هایی که به دلیل ناهنجاریهای ژنتیکی ایجاد می شوند در سنین ۳۰ و 40 سالگی ایجاد می شوند و می توانند مردان را نیز تحت تأثیر قرار دهند. اگر فامیل نزدیکی دارید که قبل از 40 سالگی به سرطان پستان مبتلا شده، ممکن است شما نیز حامل یک ژن معیوب باشید. اگر فامیل شما بعد از 40 سالگی مبتلا شده باشد خطر کمی در شما وجود دارد. وجود توده های غیرسرطانی پستان، خطر ایجاد این سرطان را افزایش نمی دهند.
علایم سرطان پستان
به ندرت علایم بیماری در ابتدای بیماری ظاهر می شود. هنگامی که این علایم ظاهر می شوند معمولا یک پستان را درگیر می کنند و شامل موارد زیر هستند :
• وجود توده در پستان که معمولا بدون درد است و در قسمت عمیق و یا درست زیر پوست قرار دارد
• فرورفتگی پوست روی توده، یا تورم پوست با منظره « پوست پرتقالی »
• تورفتگی نوک پستان
• ترشح خون آلود نوک پستان
در بیماری پاژه تنها علامت ممکن است پوست خشک و پوسته های روی نوک پستان باشد.
با وجودی که این علایم در توده های غیر سرطانی نیز یافت می شوند ولی باید هر گونه تغییر در شکل پستان ها را حتما به پزشک تان اطلاع دهید. اگر این سرطان درمان نشود، ممکن است به گره های لنفی زیر بغل منتشر شود، همچنین کبد و ریه ها و استخوان ها نیز گرفتار می شوند.
تشخیص سرطان پستان
شما باید به طور منظم پستان هایتان را معاینه کنید. غربالگری با ماموگرافی می تواند قبل از بروز هر گونه علامتی، این سرطان را تشخیص دهد. ولی ممکن است بعضی از موارد را نیز تشخیص ندهد. بنابراین باید حتما بعد از ماموگرام های طبیعی به معاینه پستان ادامه دهید. بعد از اعلام اینکه توده ای در پستان وجود دارد، اسکن اولتراسوند و ماموگرافی توصیه خواهد شد. بعد از اثبات سرطان پستان، تست های دیگری برای تشخیص حساس بودن تومور به استروژن انجام خواهد شد. تست عملکرد کبد نیز باید صورت پذیرد. رادیو گرافی از قفسه سینه برای ارزیابی انتشار سرطان به ریه ها و سكن استخوانها برای ارزیابی انتشار به استخوانها انجام می شود.
جراحی سرطان پستان
هدف از جراحی پستان از بین بردن تمام بافت سرطانی است، نحوه جراحی بسته به اندازه و موقعیت تومر فرق می کند. دو نوع جراحی در اینجا شرح داده می شود. لامپکتومی که معمولا برای درمان تومرهای کوچک از آن استفاده می شود و ماستکتومی که بعضی اوقات برای تومرهای متعدد و بزرگتر استفاده می شود. معمولا جراحها گره های لنفی زیر بغل را نیز در می آورند و آنها را از نظر انتشار سرطان بررسی می کنند.
لامپکتومی
در این نوع عمل ناحیه کوچکی از بافت پستان حاوی سلولهای تومری به همراه تعدادی از غدد لنفی برداشته می شود. این عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.
ماستکتومی
در ماستکتومی کل پستان برداشته می شود. این علم تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و نیاز به چند روز بستری شدن در بیمارستان وجود دارد.
درمان سرطان پستان
انتشار تومور به مناطق دیگر و حساس بودن سرطان به استروژن از نکات مهم در نحوه درمان هستند. درمان شامل جراحی، اشعه درمانی، شیمی درمانی و هورمون درمانی و اغلب ترکیبی از این روش هاست.
جراحی : جراحی به طور طبیعی اولین اقدام در درمان سرطان پستان است. انواع مختلفی از جراحی ها وجود دارند. اگر تومور کوچک باشد، فقط توده و ناحية کوچکی از اطراف آن را بر می دارند. اگر کمی بزرگتر باشد حدود یک چهارم پستان را بر می دارند. در بعضی موارد تمام بافت پستان مبتلا را بر می دارند که به آن ماستکتومی می گویند. بعضی از زنان ماستکتومی را انتخاب می کنند زیرا می خواهند از برداشت کامل تومور مطمئن شوند. ولی تحقیقات علمی نشان می دهد که این نوع درمان برای تومرهای منفرد و کوچک نیاز نمی باشد.
در جراحی می توان گره های لنفی زیر بغل را نیز برداشت و آنها را از نظر سرطانی شدن بررسی کرد. اگر آنها غیر سرطانی باشند، احتمالا تومور از جای خود فراتر نرفته و منتشر نشده است.
جراحی، ظاهر پستان را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر پستان جراحی شده کوچکتر به نظر آید می توانید با عمل کوچک کردن پستان، پستان بزرگتر را به اندازه پستان دیگر در آورید. بعد از ماستکتومی، بعضی از زنان عمل بازسازی پستان را انجام میدهند.
اشعه درمانی : بعد از برداشت تومورهای کوچک، معمولا از اشعه درمانی استفاده میشود. اگر تومور بزرگ باشد و یا به گره های لنفی زیر بغل هم انتشار یافته باشد حتى و پس از ماستکتومی نیز از اشعه درمانی استفاده می کنیم. این درمان حدود ۱ ماه بعد از جراحی آغاز می شود و ۵ روز در هفته و به مدت 6 هفته صورت می پذیرد. هدف از این کار از بین بردن سلول های باقیمانده است.
درمان دارویی سرطان پستان
تومورهایی که به استروژن حساسند معمولا با داروهای مهار کننده استروژن بهبود می یابند. در حالی که شیمی درمانی برای همه تومورها مفید است. تاموکسیفن، استروژن را مهار می کند و با این کار باعث کوچک شدن تومور می شود. تاموکسیفن معمولا حداقل برای 5 سال استفاده می شود ؛ این دارو برای پیشگیری در زنان با خطر بالا نیز مفید است. شیمی درمانی در حقیقت ترکیبی از داروهاست که از تقسیم سلولی جلو گیری می کنند. معمولا بعد از جراحی از آن استفاده می کنند. این داروها می توانند سلول های طبیعی را نیز از بین ببرند مانند سلول های مخاط دهان. ریزش مو و زخم های دهانی از عوارض شایع این داروها هستند.
درمان های مکمل : بعضی از زنها، علاوه بر درمان های معمولی از مدیتاسیون ( مدیتیشن )، هومئوپاتی و طب سوزنی نیز استفاده می کنند. اما باید بدانید که هنوز این درمانها جایگزین درمان های رایج نشده اند.
پیش آگهی بیماری
اگر سرطان پستان قبل از انتشار به اعضای دیگر بدن تشخیص داده شود، احتمال موفقیت درمان، بیشتر خواهد بود. ترکیب دارودرمانی با جراحی طول عمر بیماران را افزایش می دهد. بعد از درمان باید به طور منظم برای معاینه و انجام ماموگرافی به پزشک مراجعه کنید تا از عود سرطان مطمئن باشید. حدود ۲5٪ زنهای درمان شده بعد از 5 سال دچار عود می شوند. حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد زنانی که سرطان آنها در مراحل اولیه درمان شده است بیش از ۱۰ سال زنده خواهند ماند.
اطلاعات شما با موفقیت ثبت شد