انواع آسیب به کمپلکس ماهیچه - تاندون

ماهیچه و تاندون با هم به عنوان یک واحد عمل می کنند. اصولا آسیب ها می توانند برخاستگاه عضله، تنه عضله، محل اتصال عضله و تاندون، خود تاندون و محل اتصال تاندون به استخوان و ضريع تاثیر بگذارند.

پارگی عضله

تار عضلانی، یک واحد تخصص یافته است که به سرعت با تغییرات سازگار می شود و نسبت به آنها واکنش نشان می دهد. عضله آسیب دیده قادر است که با ترمیم تارهای خود در مدت حدود ۳ هفته، به سرعت بهبود یابد. به هر حال زمانی که عضله آسیب می بیند، مسلما مقداری خونریزی نیز وجود دارد و این مسأله می تواند به دلیل کاهش اتصال بين لبه های پاره شده تارهای عضله، بر ترمیم آن تأثیر بگذارد. اگر خونریزی کنترل شود، بهبود و ترمیم ماهیچه به نحو کاملتر و سریعتری انجام می شود. 

فعالیتهای ورزشی می توانند باعث ایجاد انواع مختلفی از پارگی های عضلانی شوند:
١- پارگی های پراکنده که به دلیل انبساط بیش از حد یا فشار زیاد روی می دهند و اغلب در قسمت های سطحی عضلات یا در محل ورود یا خاستگاه آنها ایجاد می شوند. این پارگی ها به دلیل نیروی داخلی ورزشکار که در ماهیچه وی می تواند ایجاد شود، اتفاق می افتند.
۲- پارگی های متراکم که به دلیل ضربه مستقیم ایجاد می شوند. در این نوع آسیب، عضله در مقابل استخوان تحت فشار قرار می گیرد. برای مثال زمانی که به زانوی بازیکن ضربه ای وارد می شود، سایر قسمتهای ران در طول بازی فوتبال دچار مشکل می شوند و ممکن است خونریزی عمیقی در درون ماهیچه ها ایجاد شود. باید پارگی های کلی را که در آن همه تارهای عضلانی پاره شده اند از پارگی های جزئی که تنها تعدادی از تارهای عضلانی پاره شده اند، تشخیص داد.

عوامل مؤثر در پارگی های عضله

پارگی های پراکنده

پارگی های راکنده به دفعات در ورزش هایی که به نیروی زیاد عضلانی نیاز دارند مثل بیسبال، دوی سرعت، پرش، فوتبال آمریکایی و فوتبال روی میدهند. زمانی که عمل انجام شده از نیروی طبیعی عضله بیشتر باشد ممکن است پارگی رخ دهد مثلا در فشار زیاد در طول انقباضات غیر عادی عضله.
پارگی های پراکنده اغلب در عضلاتی روی می دهند که دارای دو مفصل حرکتی مثل ماهیچه های هامسترینگ که زانو را خم و مفصل ران با لگن راست میکنند. این عضلات نمی توانند در طول دویدن دو عمل را در یک زمان انجام دهند چرا که منحصرا به وسیله یک سیستم حساس عصبی و عضلانی کنترل می شوند.
علائم و عوارض پارگی عضله به شدت آن بستگی دارند. پارگی ها به دو دسته کامل و ناقص تقسیم می شوند. پارگی ها را براساس درجات مختلف کشیده شدگی عضله نیز طبقه بندی می کنند که بر این اساس کشیدگی های درجه اول و دوم، پارگی های ناقص، و کشیدگی درجه سوم، پارگی های کامل به حساب می آیند.

پارگی های جزئی

کشیدگی درجه اول با ملایم، کشیدگی عضله با پارگی کمتر از ۵ درصد تارهای عضلانی است. در این نوع کشیدگی در قدرت یا حرکت عضله محدودیت زیادی ایجاد نمی شود. اما به هرحال، حرکت فعال یا کشیدن غیرفعال عضله باعث درد در اطراف ناحیه آسیب دیده خواهد شد و مقداری ناراحتی ایجاد خواهد کرد. باید متذکر شویم که پارگی جزئی یا کشیدگی ملایم در یک ورزشکار، همانند آسیبهای جدی تر، فقط به صورت درد ظاهر می شود. کشیدگی درجه دوم یا متوسط مهم تر اما نسبت به پارگی کامل خفیف تر است. با انقباض عضله، درد افزایش خواهد یافت. 

پارگی کلی

در کشیدگی درجه سوم یا شدید عضله به طور کامل قطع می شود. 

علائم و نشانه های پارگی عضله

- درد به حالت خنجری یا تیرکشیدن در لحظه آسیب عضله احساس می شود و با انقباض ماهیچه آسیب دیده، دوباره درد به وجود می آید. معمولا اگر عضله استراحت کند، درد کاهش می یابد. 

-در پارگی جزئی، درد از انقباض جلوگیری می کند در حالی که در پارگی های کلی، ماهیچه به دلایل مکانیکی قادر به انقباض نیست.
- گاهی اوقات در پارگی های جزئی ممکن است که در حین معاینه عضله، در بخشی از ماهیچه نقص احساس شود. در عضله ای که کاملا پاره شده است می توان نقص را در سرتاسر سطح داخلی تنه عضله احساس کرد. عضله متورم می شود و توده ای شبیه به تومور به وجود می آید.
- اغلب در روی ناحیه آسیب دیده حساسیت و تورم وجود دارد.
- بعد از گذشت ۲۴ ساعت ممکن است کبودی و تغییر رنگ، اغلب در قسمت پائین عضله مشاهده شود. این موارد علايم خونریزی درون عضله آسیب دیده هستند. ممکن است اسپاسم و انقباض ناگهانی و شدید عضله نیز روی دهد. بررسی بالینی از طریق مشاهده و لمس محل آسیب دیده، در ابتدا به منظور تشخیص درجه ضربه انجام می گیرد. اغلب مؤثرترین روش تشخیص، آزمون عملکرد عضله با یا بدون مقاومت است.

اطلاعات شما با موفقیت ثبت شد

مشاوره رایگان

جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.