در حال بارگزاری
تازه وارد هستید؟
برای تکمیل عملیات خود ثبت نام کنید
برای عضویت در سایت شماره همراه خود را وارد نمایید تا رمز عبور برای شما ارسال شود.
عضو هستید؟
برای تکمیل عملیات خود وارد شوید
فراموشی رمز عبور
جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.
بادرنجبویه خاصیت ضدویروسی از خود نشان داده است، و گمان می رود اثر ضد تبخالی آن ناشی از ترکیبات موجود در آن، از جمله تانن هایی باشد که به پلی فنل ها مشهورند. شکل تأثیر این ترکیبات در درمان حمله تبخال و زگیل به شرح زیر است: سلول های بدن گیرنده هایی دارند که ویروس روی آنها نشسته و سعی در غلبه بر سلول دارد. ترکیبات پلی فنل توانایی اشغال این جایگاه های گیرنده ویروس را دارند، و به این ترتیب، از اتصال ویروس به آنها جلوگیری کرده و مانع گسترش عفونت می شوند. این درمان انتخابی گیاهی تبخال و زگیل است. در واقع، من به خانمی که در جستجوی گیاه دارویی بود مخلوط چای نعناع با بادرنجبویه زیاد را توصیه کردم و به او گفتم می تواند پس از نوشیدن این چای، کیسه تفاله آن را مستقیما روی ضایعه تبخال یا زگیل بگذارد. گیاهان خانواده نعناع، مخصوصا بادرنجبویه، حاوی ویتامین های ضداکسایش و مخصوصا بادرنجبویه، حاوی ویتامین های ضد اکسایش و عنصر سلیم هستند که دستگاه ایمنی را تقویت می کنند. مواد ضدا کسایش بنیان های آزاد اکسیژن را که باعث آسیب دیدگی سلول ها می شوند از بین می برند. همه انواع نعناع لااقل چهار ترکیب ضدویروس دارند که به ویروس تبخال و زگیل حمله می کنند. چندی پیش در کشور پرو، استفن موریس طبیعت درمانگر در کارگاه آموزشی پزشکی سنتی ناحیه آمازون طرز ساختن پماد ضد تبخال و زگیل را آموزش می داد. ما با دقت کمی روغن زیتون یا نخل را با موم زنبور عسل به نسبت ۱ به ۴ حرارت دادیم. سپس گرد بادرنجبویه را به کرم حاصل اضافه و مخلوط کردیم و گذاشتیم تا سرد شود. البته لزومی ندارد شما هم همین کار را بکنید. دکتر وارو تایلر، استاد گیاهان دارویی دانشگاه پوردیو می گوید می توانید از مصرف موضعی چای بادرنجبویه هم همین تأثیر را بگیرید. چای را با دو تا چهار قاشق مرباخوری خشک کرده گیاه در یک فنجان آب جوش درست کنید و روزی چند بار روی زخم ها بمالید. فکر می کنید امریکایی ها بهترین روش های درمانی را دارند ولی در مورد داروهای گیاهی اروپاییان پیش تر هستند.جزء اصلی یک پماد گیاهی برای درمان تبخال و زگیل ، که در اروپا بسیار مصرف می شود،بادرنجبویه است. محتوای گیاهی این پماد بسیارغلیظ شده است - تا ۷۵۰ میلی گرم خشک کرده گیاه در هر گرم پماد. در یک مطالعه علمی بر روی ۱۱۶ فرد مبتلا به تبخال و زگیل، پماد حاوی بادرنجبویه دو برابر بیشتر از پماد بدون بادرنجبویه مؤثر بود. فراورده گیاهی مخصوصا وقتی ضایعات در مرحله ابتدایی باشند مؤثر است. در یک بررسی دیگر درمان ۱۱۵ نفر مبتلا تبخال و زگیل با بادرنجبویه، ۹۶ درصد آنها بعد از هشت و روز بدون هیچ عارضه جانبی کاملا درمان شدند. التيام موارد درمان نشده ۱۰ تا ۱۴ روز طول کشید. من اگر مبتلا به تبخال و زگیل شوم، و پماد بادرنجبویه در دسترس داشته باشم، از آن استفاده خواهم کرد. در غیر این صورت از گیاه بادرنجبویه باغچه خودم کمک می گیرم.
مطالعات نشان داده اند که گیاه اکیناسه هم خاصیت ضدویروسی دارد و هم تحریک کننده دستگاه ایمنی است. مثلا به گزارش موردی زیر از مجله گیاه درمانی انگلستان توجه کنید: مردی بعد از ۱۲ بار عود تبخال و زگیل تناسلی شروع به مصرف اکیناسه کرد. او متوجه شد که اگر اکیناسه را ظرف یکی دو ساعت پس از شروع احساس سوزش بخورد، بسیار کمتر دچار درد شده و حمله تبخال و زگیل متوقف می شود. گیاه درمانگرها مصرف تنتور اکیناسه را توصیه می کنند. روزی سه بار حدود نصف قاشق مرباخوری تنتور را به چای یا آبميوه اضافه کرده و بنوشید. برخی تنتورها هم مخلوط اکيناسه و گلدن سیل هستند، که این هم خواص ضدمیکروبی و تقویت کنندگی دستگاه ایمنی دارد. گرچه اکیناسه ممکن است زبان را موقتا دچار سوزش یا بیحسی کند، ولی این خطری ندارد. برخی گیاه شناسان از این واکنش برای اطمینان از مصرف اکیناسه، و نه مواد تقلبی، کمک می گیرند.
ترکیب تند موجود در فلفل قرمز کاپسایسین است. آزمایش روی حیوانات آزمایشگاهی نشان می دهد که کاپسایسین می تواند تا دو ماه مانع سرایت حمله تبخال و زگیل به چشم شود. و فراورده های جلدی کاپسایسین (مثل زوستریکس، و کاپزاسین P) برای تسکین درد زونا مصرف می شوند. اگر از کرم کاپسایسین استفاده می کنید، همیشه بعد از استفاده دست هایتان را خوب بشویید، چون ممکن است باعث تحریک چشم هایتان شود. همچنین، باید اول کرم را در ناحیه کوچکی از پوست امتحان کرد و در صورتی که تحریک پوستی مشاهده نشود، آن را در نواحی وسیع تر مصرف کرد. من پاشیدن فلفل روی ضایعات تبخالی، مخصوصا ضایعات چشمی، توصیه نمی کنم، چون واقعا خطرناک است. ولی می توانید چای مخصوص ضد تبخال و زگیل را با سس فلفل تند چاشنی دار کنید. این طور شما به جای مالیدن فلفل روی پوست، آن را می خورید.
یکی از ترکیبات موجود در گیاه هزارچشم هایپریسین است که ویروس تبخال و زگیل و چندین ویروس دیگر را می کشد، گرچه پمادهای حاوی هایپریسین روی زخم های تبخال و زگیل مؤثر هستند، ولی اجباری ندارید حتما آن را بخرید. چای غلیظ هزارچشم درست کرده و بعد از سرد شدن، با یک تکه پنبه یا پارچه تمیز روی زخم ها بمالید.
در مطالعات آزمایشگاهی نشان داده شده است که سیر اثرات ضد ویروسی بر عليه هر دو نوع ویروس خانواده تبخال و زگیل و بسیاری ویروس های دیگر، از جمله عامل سرماخوردگی و آنفلوانزا دارد. می توانید سیر را در چای بریزید، ولی اگر خردکرده آن را روی غذا یا سالاد بریزید بیشتر از آن لذت خواهید برد.
خوب، حالا گریزی بزنیم به حوزه تغذیه. گمان می رود اسید آمینه آرژینین برای تکثیر ویروس ضروری باشد؛ و برتری میزان اسید آمینه لیزین نسبت به آرژینین در محیط تکثیر ویروسی را سرکوب می کند. از این رو، کسانی که به این نظریه باور دارند دنبال مواد غذایی غنی از لیزین و دارای ارژنین کم می گردند. گیاهانی هستند که نسبت لیزین به آرژيلين آنها برای این منظور مناسب است، از جمله خربزه درختی (حدود ۳ به ۱)، و گریپ فروت، زردآلو، گلابی، سیب، و انجير (حدود ۲ به1) برخی افراد با احساس شروع تبخال و زگیل ، روزانه ۱۳۰۰ میلی گرم مکمل لیزین می خورند. من برای دریافت چنین مقداری، باید کمی بیش از یک کیلو بولاغ اوتی تازه بخورم، ولی فقط نصف فنجان خشک کردن آن کافی است. اگر نمی خواهید این قدر بولاغ اوتی بخورید، خوراکی های دیگری هستند که همین مقدار لیزین را به بدن برسانند. یک فنجان لوبیا سیاه، عدس، یا سویا، بیش از ۲۵۰۰ میلی گرم لیزین دارد. اگر با این دانه ها سوپ درست می کنید، سس فلفل تند هم به آن بزنید تا اثر ضد تبخالی آن بیشتر شود.
عطردرمانگرها می گویند که ترکیب روغن های اسانس مثل لیمو و شمعدانی با اوکالیپتوس و برگاموت، اگر با نخستین علائم تبخال و زگیل مصرف شوند در جلوگیری از ظهور ضایعات مؤثرند. برخی هم می گویند روغن گل سرخ و روغن بادرنجبویه در برخی موارد بر علیه تبخال و زگیل همکاری کرده و فقط با یک بار مالیدن آن را کاملا از بین برده است. این روش ارزش امتحان کردن دارد. می توانید روغن اسانس را با تکه ای پنبه یا پارچه تمیز روی ناحیه گرفتار بمالید. اخطار: روغن های اسانس عصاره بسیار غلیظ شده گیاهان هستند. هیچ گاه آن ها را نخورید، مگر زیر نظر گیاه درمانگر یا عطردرمانگر. خوردن حتی مقادیر بسیار کم برخی از روغن های اسانس می تواند کشنده باشد.